شعر درباره ایران از فردوسی پاک زاد

 

سیاوش منم نه از پری زادگان                              از ایرانم از شهر آزادگان

که ایران بهشت است یا بوستان                          همی بوی مشک آید از بوستان

سپندار پاسبان   ایران تو باد                               ز خرداد روشن روان تو باد

ندانی که ایران نشست من است                        جهان سر به زیر دو دست من است

هنر نزد ایرانیان است و بس                                ندادند شیر ژیان را به کس

همه یک دل اند و یزدان شناس                              به نیکی ندارند از بد هراس

دریغ است  ایران که ویران شود                           کنام پلنگان و شیران شود

همه جای جنگی سواران بدی                            نشستن گه شهریاران بدی

چو ایران نباشد تن من مباد                               بر این بوم و بر زنده یک تن مباد

همه روی یکسر به جنگ آوریم                            جهان بر بد اندیش تنگ آوریم

ز بهر بر و بوم و پیوند خویش                              زن و کودک وخرد و فرزند خویش

همه سر به سر تن به کشتن دهیم                    از آن به که کشور به دشمن دهیم

                                            زنده باد ایران و ایرانی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: